شاخص فلاکت به معنای میزان پریشانی اقتصادی است که توسط تک تک افراد یک جامعه به دلیل تهدید از دست رفتن شغل (یا بیکاری واقعی) و ترکیب آن با بالا رفتن هزینه های زندگی احساس می شود.
شاخص فلاکت یا misery index به عنوان ترکیبی از نرخ تورم و نرخ بیکاری، توسط آرتور اوکون اقتصاددان آمریکایی ایجاد شد. البته از همان ابتدا با این نام شناخته نمی شد بلکه، نام آن “شاخص ناراحتی اقتصادی” بود. در سال 1980 و با اوج گرفتن این شاخص، نام آن نیز به شاخص فلاکت –که نامی بسیار تلخ تر بود- تغییر یافت.
این شاخص اقتصادی با افزودن نرخ تعدیل یافته فصلی بیکاری به نرخ تورم محاسبه می شود. از آنجایی که تورم و بیکاری هر دو در وضعیت رفاه افراد تاثیر منفی دارند لذا، به نظر می رسد که شاخصی که ترکیبی از این دو داده اقتصادی باشد می تواند دید درستی از وضعیت رفاه در جامعه به دست بدهد.

نکته: سیاستمداران، دانشگاهیان و صاحب نظران اقتصادی بیشتر از سرمایه گذاران به شاخص فلاکت اشاره و استناد می کنند چرا که، این شاخص نشان می دهد که افراد جامعه از نظر مالی در چه وضعیتی هستند.
هانکه اقتصاددان معتقد است دلیل استفاده از شاخص فلاکت در حوزه سیاسی این است  که درک آن توسط عموم آسان است.
در ایالات متحده مرسوم است که شاخص فلاکت را در طول دوران ریاست جمهوری هر کدام از رییس جمهورها، محاسبه و اعلام می کنند  و این شاخص در دهه 70 و 80 به معیاری برای ارزیابی میزان محبوبیت رییس جمهور و پیش بینی نتیجه انتخابات تبدیل شد.