موسسات مالی، بانک ها، صندوق های تامینی و شرکت های سرمایه گذاری از مهمترین بازیگران بازار بین بانکی هستند. موسسه ای می تواند در بازار بین بانکی بازارسازی کند که به خرید و فروش ارز تمایل نشان دهد یعنی، هم قیمت بدهد و هم قیمت بگیرد.
همچنین موسسه باید بتواند معاملات بزرگی را اجرا کند آنچنان که، ارزش معاملات در این بازار گاهی به یک میلیارد دلار می رسد اما، معمولا کمتر از یک میلیون دلار هم نیست. تمام فعالیت های این بازیگران بر تقاضای ارز و نرخ مبادله آن تاثیرگذار است.
اکثر حجم معاملات فارکس از طریق 10 بانک بزرگ در دنیا انجام می شود. از جمله مهمترین بازیگران بازار بین بانکی در سراسر جهان می توان به Citigroup و GP Morgan، گلدمن ساکس، Barclays ، دویچه بانک آلمان و HSBC در آسیا اشاره کرد. با توجه به حجم معاملات، اجرای عملیات خرید و فروش ارز توسط این بازیگران به تعیین نرخ ارز کمک می کند در حالیکه، دیگر شرکت کنندگان بازار فارکس تاثیر چندانی روی تعیین نرخ ارز ندارند.
دولت ها و بانک های مرکز در سراسر جهان نیز سیستم های متمرکزی برای انجام معاملات در بازار ارز جهانی دارند اما، برای اینکار از بزرگترین بانک های نهادی جهان نیز استفاده می کنند. بانک های بزرگ نهادی، در درجه اول مسئول قیمت گذاری برای مشتریان نهادی و بین بانکی خود و در درجه بعدی مسئول جبران ریسک با سایر مشتریان در طرف مقابل معامله هستند. بانک ها ساختارهای متفاوتی دارند اما، اغلب بانک ها دپارتمانی با نام دپارتمان فروش و معامله ارزهای خارجی دارند. اعضای این دپارتمان موظفند که سفارش را از مشتری بگیرند، سپس از فروشنده نقدی مظنه گرفته  آن را به مشتری خود ارائه دهند تا در صورت توافق، معامله ی ارز انجام شود.
هر چند که امروزه انجام معاملات آنلاین فارکس مرسومتر است اما، بسیاری از شرکت ها همچنان با مشاوران میز معامله ی ارز موسسات مالی سروکار دارند. این مشاوران علاوه بر خرید و فروش ارز، استراتژی مدیریت ریسک در صورت حرکت های ناگهانی بازار را نیز به این دسته از مشتریان خود ارائه می دهند.
میزهای بین بانکی فارکس در موسسات نهادی معمولا برای هر جفت ارز یک مشاور جداگانه دارند و اغلب روی جفت ارزهای اصلی (جفت ارزهایی که یک طرف آنها دلار آمریکا است) کار می کنند اما، گاهی فروشندگانی که به صورت تخصصی روی جفت ارزهای عجیب کار می کنند هم دارند.