با شروع حمله روسیه به اوکراین نظم جهانی جدیدی در حال ظهور است و جهان برای آن آماده نیست

عنوان تحریک‌آمیز هیئتی که هفته گذشته در اجلاس سران دولت جهانی به نام جاه‌طلبانه برگزار شد، نشان می‌دهد که نظم جهانی جدیدی در حال ظهور است – و جهان برای آن آماده نیست.
از زمانی که ولادیمیر پوتین ، رئیس جمهور روسیه، ولادیمیر پوتین ، رئیس جمهور روسیه ، در 24 فوریه حمله خود به اوکراین را آغاز کرد، نوشته های زیادی در مورد اینکه چه کسی نظم جهانی آینده را شکل خواهد داد، منتشر شده است.
نتیجه وسوسه انگیز: اگر اوکراین به عنوان یک کشور مستقل، مستقل و دموکراتیک زنده بماند، نیروهای مورد حمایت ایالات متحده و اروپا در برابر نیروهای اقتدارگرایی، سرکوب و (حداقل در مورد پوتین) شر که قبلاً روسی-چینی پیشرو بودند، مجدداً حرکت خواهند کرد.
این خبر خوبی به نظر می رسد، اما یک جنبه منفی نیز دارد.
مایکل شومان، عضو شورای آتلانتیک، در آتلانتیک (نشریه غیر مرتبط با شورا) می نویسد: «حمله روسیه به اوکراین و مجموعه ای از تعطیلی های مرتبط با کووید در چین، در ظاهر، به نظر نمی رسد که اشتراکات زیادی داشته باشند. با این حال هر دو در حال شتاب دادن به تغییری هستند که جهان را به سمتی خطرناک می برد و آن را به دو حوزه تقسیم می کند، یکی در واشنگتن دی سی و دیگری در پکن.
گفتگوهای من در دبی – در اجلاس جهانی دولت و در مجمع جهانی انرژی شورای آتلانتیک – شور و شوق یا اعتقاد کمی نسبت به این چشم انداز دوشاخه از آینده نشان می دهد. شرکت‌کنندگان خاورمیانه هیچ علاقه‌ای به ترک روابط با چین، شریک تجاری پیشرو عربستان سعودی و امارات متحده عربی، یا قطع رابطه با روسیه ندارند، روسیه که در زمان نجات بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه، خود را به عنوان نیرویی که باید در نظر گرفته شود.
فراتر از آن، شرکای ما در خاورمیانه اعتماد خود را نسبت به تعهد آمریکا به رهبری جهانی یا شایستگی آن پس از خروج ناموفق سال گذشته از افغانستان از دست داده اند. آنها همچنین در حال تجربه ضربه شلاق از سوی دولت ترامپ هستند که توافق هسته‌ای با ایران را به هم ریخته است تا دولت بایدن که احساس می‌کنند آن را بدون فاکتورگیری کافی در تجاوز منطقه‌ای تهران دنبال می‌کند.
در تمام سفرهای متعددم به خاورمیانه طی سال‌ها، هرگز این سطح از ناامیدی مقامات دولت خاورمیانه را از سیاست‌گذاران آمریکایی نشنیده‌ام.
با این حال، آنها با شیفتگی اوکراین را تماشا می‌کنند، زیرا پیروزی اوکراین – با یک غرب قوی و متحد در پشت آن – باعث می‌شود در مورد تعهد و شایستگی ایالات متحده تجدید نظر شود و مسیر کاهش نفوذ و ارتباط فراآتلانتیک تغییر کند. برعکس، پیروزی پوتین – حتی با هزینه هنگفت برای روس‌ها و اوکراینی‌ها – افول غرب را به عنوان یک بازیگر مؤثر جهانی تسریع می‌کند.
پاسخ خود من به سؤال پانل در مورد آمادگی ما برای «نظم نوین جهانی» این بود که از هنری کیسینجر (چه کسی دیگر؟) در زیر سؤال بردن فرضیه صحبت کنم. کیسینجر در کتاب خود با عنوان «نظم جهانی» نوشت: «هیچ نظم جهانی واقعاً جهانی» وجود نداشته است . «آنچه در زمان ما از نظم عبور می‌کند، تقریباً چهار قرن پیش در اروپای غربی در یک کنفرانس صلح در منطقه وستفالن آلمان، بدون دخالت یا حتی آگاهی بیشتر قاره‌ها یا تمدن‌های دیگر، ابداع شد.» در طول قرن های بعد، نفوذ آن گسترش یافت.
با این شرایط، سوال این نیست که نظم جدید جهانی چگونه خواهد بود، بلکه سوال این است که آیا ایالات متحده و متحدانش می توانند از طریق اوکراین، فرسایش دستاوردهای قرن گذشته را به عنوان اولین گام به سوی استقرار اولین نظم جهانی واقعاً «جهانی» معکوس کنند. .
استیون هدلی مشاور سابق امنیت ملی ایالات متحده به من می گوید که این تلاش چهارمین تلاش برای نظم بین المللی در قرن گذشته بود.
اولین تلاش پس از جنگ جهانی اول، از طریق معاهده ورسای و جامعه ملل، به طرز غم انگیزی شکست خورد. در عوض، جهان فاشیسم اروپایی، انزواطلبی ایالات متحده، بحران اقتصادی جهانی و میلیون‌ها کشته از هولوکاست و جنگ جهانی دوم را گرفت.
پس از جنگ جهانی دوم، ایالات متحده و شرکای آن به طرز چشمگیری موفق تر شدند و آنچه را که «نظم بین المللی لیبرال» نامیده شد، از طریق طرح مارشال و نهادهای چندجانبه جدید مانند سازمان ملل متحد، بانک جهانی و صندوق بین المللی پول، ناتو، ساختند.
تلاش سوم پس از پیروزی غرب در جنگ سرد انجام شد. دموکراسی های اروپایی ظهور کردند یا احیا شدند، ناتو بزرگ شد، اتحادیه اروپا گسترش یافت، و برای مدتی به نظر می رسید که قوانین، رویه ها و نهادهای توسعه یافته در غرب پس از جنگ جهانی دوم و در طول دوره جنگ سرد می توانستند توسعه یافته را جذب و هدایت کنند. نظم بین المللی چین برای مدتی از این دستور سود برد و آن را پذیرفت.