1 این گسترده ترین معیار فعالیت اقتصادی و معیار اولیه سلامت اقتصاد است.
2 این معیار اولیه هزینه های مصرف کننده است که اکثریت کل فعالیت های اقتصادی را به خود اختصاص می دهد.
3 این یک شاخص پیشرو برای سلامت اقتصادی است – کسب‌وکارها به سرعت به شرایط بازار واکنش نشان می‌دهند و مدیران خرید آنها شاید جدیدترین و مرتبط‌ترین بینش را در مورد دیدگاه شرکت از اقتصاد دارند.
نظرسنجی از حدود 400 مدیر خرید که از پاسخ دهندگان می خواهد تا سطح نسبی شرایط تجاری از جمله اشتغال، تولید، سفارشات جدید، قیمت ها، تحویل تامین کنندگان و موجودی ها را رتبه بندی کنند.
4 اگرچه به طور کلی به عنوان یک شاخص عقب مانده در نظر گرفته می شود، اما تعداد افراد بیکار سیگنال مهمی از سلامت کلی اقتصاد است زیرا هزینه مصرف کننده با شرایط بازار کار ارتباط زیادی دارد.
5 او به عنوان رئیس بانک مرکزی اروپا، که نرخ های بهره کوتاه مدت را کنترل می کند، بیش از هر شخص دیگری بر ارزش یورو تأثیر دارد. معامله گران تعهدات عمومی او را به دقت بررسی می کنند، زیرا اغلب برای ارائه سرنخ های ظریف در مورد سیاست های پولی آینده استفاده می شود.
6 این ابزار اولیه ای است که برای برقراری ارتباط با سرمایه گذاران در مورد سیاست های پولی استفاده می کند. این شامل نتیجه تصمیم آنها در مورد نرخ بهره و توضیحاتی در مورد شرایط اقتصادی است که بر تصمیم آنها تأثیر گذاشته است. مهمتر از همه، در مورد چشم انداز اقتصادی بحث می کند و سرنخ هایی را در مورد نتیجه تصمیمات آینده ارائه می دهد.
7 نرخ‌های بهره کوتاه‌مدت عامل اصلی در ارزش‌گذاری ارز هستند – معامله‌گران به بیشتر شاخص‌های دیگر نگاه می‌کنند تا پیش‌بینی کنند که چگونه نرخ‌ها در آینده تغییر خواهند کرد.
8 این یک شاخص پیشرو برای سلامت اقتصادی است – کسب‌وکارها به سرعت به شرایط بازار واکنش نشان می‌دهند و مدیران خرید آنها شاید جدیدترین و مرتبط‌ترین بینش را در مورد دیدگاه شرکت از اقتصاد دارند.
نظرسنجی از حدود 300 مدیر خرید که از پاسخ دهندگان می خواهد تا سطح نسبی شرایط تجاری از جمله اشتغال، تولید، سفارشات جدید، قیمت ها، تحویل تامین کنندگان و موجودی ها را رتبه بندی کنند.
9 دیر منتشر می‌شود، اما می‌تواند بر بازار تأثیر بگذارد زیرا فرصت‌های شغلی یک شاخص پیشرو برای اشتغال کلی است.
10 اعضای فدرال رزرو در مورد محل تعیین نرخ های بهره کلیدی کشور رای می دهند و مشارکت عمومی آنها اغلب برای حذف سرنخ های ظریف در مورد سیاست های پولی آینده استفاده می شود.